Miasto założone w 1690 roku, na mocy przywileju lokacyjnego króla Jana III Sobieskiego. Pierwotnie należało do Gabriela Rozwadowskiego. W 1723 roku, na mocy kupna dokonanego przez Jerzego Ignacego Lubomirskiego, Rozwadów stał się na ponad 200 lat własnością najmłodszej linii książąt Lubomirskich (linia rzeszowsko-rozwadowska). W 1740 roku Jerzy Ignacy Lubomirski ufundował w Rozwadowie klasztor oo. kapucynów, który istnieje do dziś. Przed wojną mieszkało tu 1790 Żydów. Po wkroczeniu Niemiec we wrześniu 1939 ludność żydowska została wypędzona na wschodni brzeg Sanu, do radzieckiej strefy, a wróciła w czasie wojny niemiecko-radzieckiej. W czasie wojny zginęło 2/3 żydowskiej ludności. Reszta wyemigrowała, głównie do USA. Doktor Eugeniusz Łazowski w czasie wojny stworzył fikcyjną epidemię tyfusa plamistego, w obawie przed którą Niemcy objęli okolice Rozwadowa kwarantanną. Szacuje się że dzięki niemu około 8.000 ludzi zostało uratowanych od śmierci[potrzebne źródło]. Od 9 grudnia 1973 roku jest dzielnicą miasta Stalowa Wola (wcześniej należał do powiatu tarnobrzeskiego